Puerto en La vie

Hee lieve mensen,
Bij deze het beloofde berichtje over hoe Puerto Escondido was. Eigelijk heb ik maar èèn woord nodig om het te beschrijven, Fantastisch. Om het inleven iets makkelijker te maken, zal ik het wat uitgebreider beschrijven:).

Op vrijdagochtend stond ik om kwart voor zes op (na tot 2 uur `s nachts bij èèn van mijn vrienden gebleven te zijn).
Na een lekker ontbijtje nog ff snel de laatste spullen in mijn tas gepropt, een Taxi gebeld en Nicole opgehaald. We zijn door de taxi afgezet bij een kleine terminal. Daar hebben we onze weekendtassen afgegeven en moest ik mn haarclip uit mn haar halen omdat ik anders niet door de `douane` zou komen. De douane in kwestie bestond uit een metaaldetector en twee mensen die de `handbagage` checkten van de mensen die een vliegticket hadden. Natuurlijk vonden Nicole en ik dit erg jammer, we waren net van plan om het vliegtuig van acht personen te kapen. Sure. Lichtelijk overdreven allemaal. Na een uur wachten -Jep, vertraging, zelfs al is het vliegtuig voor 8 personen-. We stapten in het vliegtuigje, en buiten regende het. Nicole en ik moesten helemaal achterin het vliegtuig gaan zitten, in lage stoelen, maar het maakte allemaal niets uit.Het regende buiten dus je zag helemaal niets van waar je vloog. Ik schat dat het vliegtuig overigens zo´n 30 jaar oud was, de piloot vloog met behulp van een oude radar, en het interieur zag er ook ietwat gammel uit.
Na een vlucht van 35 minuten tussen de wolken, kwamen we op het vliegveld van Puerto Escondido aan, een klein vliegveldje. Puerto staat bekend om het lekkere weer, maar natuurlijk was er een tropische storm dus het regende en waaide. Blegh. We namen de taxi waar onze baggage (in een winkelkarretje) naartoe werd gebracht. En omdat we niet wisten waar we naartoe moesten, raadde de Taxicauffeur ons een hotel aan. Het hotel, Rincòn del Pacifico, lag aan de kust van het belangrijkste strand. Na wat afdingen, kregen Nicole en ik een kamer met airco en 10 meter van de zee af, voor 350 pesos per nacht. Wel moesten we samen in het tweepersoonsbed slapen, maarja, who cares als je de zee hoort ruisen en als je een eigen koelkast en bank hebt. Na de jongens (Miguel, Patricio en Manuel van onze school hadden een eerder vliegtuig genomen) ervan op de hoogte te hebben gebracht dat we in Puerto waren en in welke kamer we zaten, gingen Nicole en ik ontbijten in een nabijgelegen restaurantje en daarna op zoek naar een Supermarkt. Je zou denken, een supermarkt, hoe moeilijk kan dat zijn. Dat dachten wij in elk geval, na gesproken te hebben met de vrouw van de VVV. Na anderhalf uur rondgedwaald te hebben door het dorpje, dachten we daar iets anders over. Damn, dat was me een tochtje. Eerst waren we verdwaald, toen wees men ons de weg naar de Mercado, waardoor we op een crappy overdekt marktje terecht kwamen, om daarna verder te dwalen en uiteindelijk een ENORME supermarkt (denk aan Amerikaanse formaten met de meest aparte producten zoals kussens) gevonden. EINDELIJK. Daar hebben we wat ontbijt en bananen ingekocht. Van de mensen van het hostal, hadden we een telefoonnummer gekregen van iemand die tours deed in Puerto. Die hebben we gebeld en een afspraak gemaakt voor de volgende ochtend negen uur.

Na nog wat (T-bone steak) gegeten te hebben, onder begeleiding van Mariachis die de `Bamba` op hillarische wijze zongen, zijn Nicole en ik ons bed ingedoken. De jongens gingen nog wat uit.

De volgende ochtend stonden Nicole en ik, na een ontbijt van Cornflakes met vruchtenyoghurt, stipt om negen uur voor de deur van het hotel. De jongens (Nota bene uit Duitsland en Zwìtserland) kwamen tien minuten later aankakken.
Alfonso (een cubaan die in Amerika heeft gewoond) en zijn `driver` Jerry, haalden ons op voor het hotel en we reden eerst naar een man die leeft voor het fokken en uitzetten van dieren. Hij had zo`n 9000 leguanen, een heleboel krokodillen en andere beesten zoals een heel schattig beest met een rare snuit, een boa constrictor, veel schildpadden en een vogel waarvan ik de naam niet meer precies weet. Dit was erg leuk om te zien, en omdat die man geen geld krijgt van de regering, hebben we hem allemaal een fooi gegeven. Daarna reden we door, iemand zag ergens een bordje met `Masunte` staan, wat maakte dat Alfonso besloot dat Jerry die afslag moest nemen en dat we daar een stop zouden maken. Masunte was, wauw! Supermooi, een typisch strandje met hoge golven, palmbomen, weinig mensen, een relaxt sfeertje, 1 bootje en zacht zand. Na een uurtje gedobberd te hebben, gingen we door naar de volgende attractie, het schildpaddenmuseum. Deze was van de regering en duidelijk goed in stand gehouden. Het zag er supermooi uit allemaal, maar omdat we al zo onder de indruk waren van alle dieren die we die ochtend gezien hadden, waren we vrij snel verveeld, en gingen we op zoek naar een plek om wat te eten. We reden naar Puerto Angel, een klein stranddorpje, heel schattig en mooi. Daar namen we een hamburger en een uur (!! ze moesten de koeien vast nog slachten) later reden (Natuurlijk met de nodige Kodak-fotomoment stops) we door naar een `virgin beach`. Het was een STRAND, met aan de ene kant de zee en aan de andere kant een laguna. (zie filmpje)Afwisselend gingen we zwemmen in de zee en in de Laguna, waar kleiachtig zand lag. Daarom gingen we in een `treintje` zitten, en elkaar masseren met het zand. Dat was heerlijk rustgevend na zo`n drukke dag.
Weer een uurtje later begonnen we aan de terugweg. Ik mocht een tijdje aan de buitenkant van de Jeep blijven staan, maat besloot naar binnen te klimmen toen er een enorme plas op de weg lag.
Onderweg zijn we nog gestopt voor een paar koele kokosnoten. Dat was heerlijk. En uiteindelijk zijn we voor het hotel afgezet.
Die avond gingen we met z`n 7en uit eten (een zwitsers paar dat de jongens kenden ging mee) bij een pizzeria, daarna nog een paar cocktails en toen was het weer bedtijd. We hadden de volgende ochtend om zeven uur weer afgesproken met Alfonso.
Stipt om zeven uur (jongens waren weer te laat) stonden we weer voor het hotel.Het was nog donker en de zon zou zo opkomen. We liepen naar de boot toe, die nog op het droge lag. Na een kwartiertje duwen, lag de boot in het water waar zich ook diverse pelikanen bevonden. We gingen op zoek naar schildpadden en dolfijnen. Na een teleurstellend uurtje (qua dieren dan, de zonsopgang was prachtig) viel ik in slaap op de deining van de golven, totdat iemand `schildpad` riep. Daar lagen twee schildpadden dicht bij elkaar in het water te drijven. De volgende schildpad spotte ik een kwartiertje later. Voordat de boot goed en wel afgeremd was, dook èèn van de mannen van de boot bovenop de schildpad en hees `em aan boord. Met het logische gevolg dat er een kodak-fotomoment rondje kwam. Ik mocht de zware (en kwijlende) schildpad weer loslaten in het water en we gingen door. Dolfijnen hebben we uiteindelijk niet gezien. wel zijn we `afgezet` op een klein strandje waar we een uurtje hebben liggen zonnen, voordat we weer teruggingen. (Vandaag is rood!)Verbrand en wel kwamen we bij onze hotelkamer aan, die we gelijk opruimden en daarna gingen Nicole en ik weer naar de jongens op het strand. Inmiddels hadden zij een bodyboard gehuurd, wat wij ook deden. Dat was echt heel tof, de golven waren enòrm en ik ben een aantal keer met board en al aangespoeld. Zand overal en bewonderende blikken van de surfer-dudes en mietjes, die het water niet ingingen vanwege de sterke stroming- die wel meeviel.
Aan het eind van de dag zijn we door Alfonso meegenomen naar een klif, waarvandaan we een prachtige zonsondergang, met een leeg strand, hebben gezien. Super.
We hebben nog een biertje gedronken en toen was het tijd om vanuit het paradijsje in de ijskoude bus te stappen, die ons tien uur later, met als extra service een gratis verkoudheid, weer in Oaxaca af zou zetten. Brrrrrrrrrr

Al met al een super weekend dus:).
Binnenkort gaan we een weekendje naar Mexico D.F.
Ik ben benieuwd.

Tot mails enzo!!!
Kusje,
Danielle