Salsa, grote boom en made in China (Incl. foto`s!)

Hallooo,
Maar weer eens een berichtje uit het -voor jullie zo verre- Mexico.

Na woensdag, donderdag, vrijdag en zaterdagavond uit te zijn geweest, gingen we zondag met school op Excursie. Naar Tlacolula, El Tule en Teothitlan.
El Tule is de breedste/grootste boom ter wereld. Sja, het was ´gewoon´ een enorme boom. Daar aangekomen ´huurden´ we een gidsje, een jongetje die ons allemaal dieren in de vergroeiingen van de stam van de boom kon laten zien. Na een Gorilla, een leeuw en de drie koningen `gezien´te hebben, kwamen we (doorloepen alstoeblief --- Ja, het jongetje sprak `Nederlands´) aan bij een dolfijn die wel op een dolfijn leek. Na deze rondleiding (sentjoes alsjoeblief) maakten we nog wat foto´s van het veel fotogeniekere kerkje dat ernaast stond en stapten we in de minivan om door te rijden naar de volgende lokatie. En het werd... een Tapijtenmakerij. Heel tof om te zien hoe de beroemde tapijten van deze streek gemaakt worden. We kregen een rondleidin en het hele proces (wol,gekamde wol, gesponnen wol, kleurstoffen uit planten en paddestoelen halen, kleurstoffen in wol laten trekken -kon tot 5 mnd duren-, en dan weven) Allemaal puur natuur, natuurlijk. Daarna nog wat rondgesnuffeld en eventueel nog wat kopen (kleinste tapijtje was al 60 dollar). Als laatste hoogtepunt stond er de markt van een dorpje in de buurt, op het programma. We stopten voor een doodskistenwinkel en men presteerde het zelfs om in het spaans grapjes te maken. Pijnlijk duidelijk werd dat de grapjes er niet op vooruit gingen in het Spaans. Na het kerkje in het dorp bekeken te hebben (2 delen waarvan èèn vol goud en het andere deel heel modern ingericht, wel een tof contrast), liepen we naar buiten, het dorpje in. Het hèle dorpje was voor de gelegenheid (zondag) getransformeerd in een fikse markt. Niet een paar kraampjes, maar het stond helemaal volgebouwd. Ze hadden er heel erg veel dingen, van levende kalkoenen tot gebrande dvd`s maar ook rieten tassen, dode varkens en `made in China-Oaxaceense artesania`.
Globalisering wordt al minder grappig als de plaatselijke bevolking wordt weggeconcureerd door goedkope troep uit China.
Na de markt gingen we terug. Ik voor een siësta en Nicole, het andere Nederlandse meisje, om te eten. Omdat het buiten warmer was dan lekker, gingen we aan het einde van de middag naar het hostel toe, om te zwemmen en om nog een stukje van de website van hun hostel in het Nederlands te vertalen (www.lavillada.com). Als dank kregen we een biertje en een ´gaan jullie mee naa de film?`. Maar natuurlijk, een vijfde avond uit kon er ook nog wel bij. We gingen snel wat eten in een pizzeria, en terwijl Javier en zijn vrienden zich vermaakten met de Ipods van Nicole en mij, zaten wij te smullen van de Pizza.
Toen we weer buitenkwamen kwam de regen met bakken uit de lucht. We renden nar de auto en gingen op weg naar de bios. De eigenaar van de auto, tevens vriend van Javier, vond de muziek op m`n Ipod zó leuk (o.a. Sugarcult- Memory acoustic)Dat hij mijn Ipod aansloot op de stereo van de auto en zo heb ik de mexicanen onderweg nog wat `beschaving´ bijgebracht (denk aan postal service, starting line, sugarcult etc). Eenmaal aangekomen in de bios bleek dat we naar een Franse film gingen met Spaanse ondertiteling (DANK AAN IEDEREEN DIE MIJ FRANSE LES GEGEVEN HEEFT). De film was boeiend maar lichtelijk idioot. Op de terugweg vielen Nicole en ik bijna in slaap in de auto.


Na uiteindelijk omgevallen te zijn in mijn bed, ging de wekker veel te vroeg. Een heerlijke douche, een ontbijt met cornflakes en een kaastortilla, en een bus later, bevond ik mij weer op school in mijn grammatica klas. Jottum! Met Vincent, een zwitser en Jessica, een Amerikaanse met als vakantiedoel zoveel mogelijk Oaxacanen nemen, affijn, jesnaptmewel. Jessica is van middelbare leeftijd, dik en Amerikaans oftewel: het laatste waaraan je wil denken is haar in een bed, laat staan met iemand. Helaas zien de mannen hier dit anders, want ze houdt niet op met opscheppen over hoeveel mannen ze hier wel niet gehad heeft. Thanks.
De mengelmoes van afkomsten in onze les zorgt wel voor een leuke variatie accenten (Me Zjàmo Vincànt) (mee llèmo Djesskiekaah eh sooj Amewicena. Na een uurtje was er een korte pauze (waarin ik meestal mn mail check), daarna weer grammatica, weer een pauze (croissants halen voor 20 ct bij een europese bakker) en dan conversatie klassen tot twee uur.
Om twee uur naar huis om te lunchen (warm eten) en dan weer met de bus naar het centrum. Om kwart over vier tref ik nicole voor onze salsa privè les. Zij van Ney, ik van Jesùs. Ney en Jesus werken voor Prodance, een dansschool hier in Oaxaca en ze zijn erg bedreven in het bedenken van salsabewegingen die erg, eh, sensueel zijn en zijn ook nooit te beroerd om ons als proefkonijn te gebruiken. Haha, gelukkig weten ze tot waar ze kunnen gaan. Na de salsales ploften we halfdood met zn 4en op de bank neer. Nicole en ik vertelden de jongens over onze vruchteloze zoektocht naar salsaschoenen.
Ney: `Ik weet nog wel een plek´
Ik: ´Oke, laten we gaan´
Ney: `Nu?´
Nicole: `Ja, waarom niet?`
En zo geschiedde het. Jesus bleef op de dansschool want hij moest lesgeven, en Nicole, Ney en ik gingen op schoenenjacht. Neys ´plek´ bleek een vieze overdekte markt te zijn, in een uithoek van Oaxaca waar alles te vinden was behalve salsaschoenen. Het werd de eerste bus terug naar het centrum. Daar zijn we een schoenenwinkel ingedoken, maar helaas, geen schoenen in mijn maat (40) En Nicole was niet tevreden met die van haar.
Next!
Het werd een andere schoenenwinkel waar ze wonder boven wonder een paar niet al te lelijke schoenen hadden. Na de schoenen uitgebreid uitgeprobeerd te hebben (lees: salsadansen in de schoenenwinkel, tot groot vermaak van de menig klant en personeelslid) werd het inpakken en wegwezen. Inmiddels heb ik blaren van de hakjes, maar ze zijn wel tof.

Afgelopen weekend zijn we naar Puerto Escondido geweest, een prachtig dorpje met de meest fantastische stranden. Daarvan heb ik nu eindelijk een aantal foto´s kunnen uploaden. Enjoy, en ja, de schildpad was echt. Verder bedankt voor alle e-mails. Het is super om te lezen hoe het daar gaat. Ik zal binnenkort teugmailen, en een verhaaltje over Puerto Escondido volgt ook snel. Maar nu heb ik honger en heb ik een afspraak.

Al het goede toegewenst,
liefs uit Oaxaca,
Danielle